آوای تنهایی

                               مترسک به گندم گفت: مرا برای ترساندن آفریدند 

  اما من تشنه عشق پرنده ای شدم که سهمش از من گرسنگی بود 

      

 باشد که نباشیم و بدانند که بودیم             بودیم ولی کسی پاس نمیداشت که هستیم  

                 مترسک به کلاغ گفت: هر چه میخوای نوکم بزن ولی تنهام نزار

   

چشم مستت به پاکی دریاست       قهر و نازت برای من زیباست 

با تو هیچ از خدا نمی خواهم       با تـو بــودن برای من دنیـاست 

 

  کدامین شاخه گل را بخاطر مرامت تقدیمت کنم که وجودت عطر تمام گلهاست  

ناز لبت چشیده ام یاد شکر نمی کنم           تا تو فرشته منی یاد دگر نمی کنم